تبادل
لینک هوشمند
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد که ز کار همه غافل باشی
نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشکل باشی
گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی حافظ
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: بهار و نوروز در شعر فارسی ، ،
برچسب‌ها: : بهار و نوروز در شعر فارسی ,
تاريخ : دو شنبه 16 ارديبهشت 1392 ا 9:57 نويسنده : soheil ا
خبرنامه وب سایت:
